Deze week ben ik begonnen met het zelf gieten van betonnen figuren. Ik vind het lastig om goede stenen te vinden om te beschilderen en was op zoek naar een alternatief. Via iemand anders kwam ik hierop uit en ik vind het erg leuk om te doen. Het is kinderlijk eenvoudig, dus waarschijnlijk ga ik ook nog een keer met de kinderen aan de slag.
Tag: kinderen
AJSS ’19
Deze week ging de Art Journal Summer School van Marieke Blokland van start. Ik had me al een tijd geleden ingeschreven en de spulletjes aangeschaft. Daarna was het alleen nog wachten (en alvast zelf experimenteren).
De eerste opdracht vond ik erg leuk, maar ook een test wat betreft mijn geduld.
Ik kwam mezelf dan ook flink tegen op meerdere vlakken. Gelukkig was ik me er al wel van bewust dat dit zou gaan gebeuren en was ik er op voorbereid. Na mezelf dus flink toegesproken te hebben, ben ik opnieuw begonnen en heb ik de opdracht stap voor stap uitgevoerd. Een overwinning!
Daarna kostte het vrijwel geen tijd en moeite om de tweede les volgens instructie uit te voeren.
Voor iemand zoals ik, die altijd haar eigen weg gaat, haar eigen manier toepast en absoluut geen volger is, is het een ander proces dan voor de doorsnee deelnemer van de summer school. Ik doe het op dit moment niet zozeer om nieuwe technieken te leren. Ik doe het om mezelf op persoonlijk vlak uit te dagen, zodat ik dit ook weer aan mijn kinderen door kan geven. Soms loont het om niet de eigen uitgesleten paden te volgen, hoeveel moois die wegen ook vaak opleveren, maar (tijdelijk) die van een ander. Zeker als het op een heel plezierige manier kan, met een vrolijk resultaat.
Wintertafel
Het is een dag waarop ik heerlijk lieveheersbeestjes schilder en daarbij mooie herinneringen ophaal aan de tijd dat ik als kind op lieveheersbeestjesjacht ging. Wat vond ik het geweldig om ze over mijn hand te laten lopen, hun stippen te tellen en te bedenken welke avonturen ze beleefden.
Maar het is ook de dag waarbij ik stil wil staan bij het feit dat het gewoon nog winter is en ik nog volop kan genieten van onze wintertafel. Onze kleine kabouterwereld waar de kinderen regelmatig mee spelen. De egeltjes die verstopt zijn, de ijskristallen op het slootje, de blauwe en bruine tinten.
De lente begint langzaam voelbaar te worden, maar nog even geniet ik van de verstilling. In prachtig zonlicht, dat wel 🙂
Tekenles
Hoewel de griep me nu dan toch ook gevonden lijkt te hebben (en ik had me nog wel zo goed verstopt), kon ik er niet aan voorbij om de kinderen tekenles te geven. Ze hebben het al vaker gevraagd en eigenlijk is het helemaal niet zoveel werk. Gewoon de kist met krijt op tafel, mooi papier en klaar. In no-time staan de prachtigste resultaten op papier.
Soms kost het de kinderen wel wat moeite om de fixed mindset los te laten en open te staan voor experimenteren en vertrouwen in de eigen mogelijkheden, maar ze vroegen zojuist alweer enthousiast of ze morgen weer tekenles krijgen. Een beter compliment is er niet.
Kinderkunstwerkjes van een andere orde
Op dit moment komt er weinig uit mijn handen. Niet alleen op het gebied van creativiteit, maar sowieso. Het is even iets minder “handen” en wat meer “hoofd” en “hart”.
Mijn gezin vraagt erg veel aandacht. Ik heb veel literatuur om in te duiken, telefoontjes te plegen, gesprekken te voeren en aantekeningen te schrijven. Wanneer je niet mee kunt in de stroom van het gemiddelde, kom je erachter hoe hard je soms moet zwemmen, wat je moet doen om die andere koers te varen.
Wat me steun geeft, zijn de vele complimenten die ik krijg over mijn handelen. Zonder anderen tekort te willen doen, wil ik het best haalbare voor elkaar krijgen. Ik wil graag leren van anderen, kennis opdoen, mezelf kritisch tegen het licht houden. Tegelijkertijd wil ik gaan staan voor datgene wat ik weet en voel. En ik merk dat deze mix zorgt voor aangename gesprekken, voor wegen die bewandeld kunnen worden.
Soms is het ook wennen. Dan denk je dat een deur voor je neus dicht gaat, maar blijkt deze gewoon open te staan. En is er nog heerlijke koffie ook. Of zelfs taart.
Ik vind het jammer dat ik niet aan het schilderen toekom. Neem het mezelf ook wel eens kwalijk, omdat ik er best ruimte voor zou kunnen maken.
Maar dan loop ik met mijn peuter buiten en denk ik: “dit mag er nu gewoon even zijn.” Vooral wanneer ik hem zijn best zie doen om te springen, of wanneer hij lacht om iets wat hij ziet, wanneer ik zie hoe hij zijn gekke huppeltje doet en gewoon enorm blij is met zijn lijfje en het “zijn” in het hier en nu.
Op andere momenten komt mijn oudste bij me knuffelen, of vertellen over zijn nieuwe project, of idee. En dan weer mag ik mijn dochter ophalen bij een vriendinnetje, waar ze reuze leuk heeft kunnen spelen. Of kijken hoe ze haar best doet bij zwemles, eindelijk “met kleren aan.”
Nee, ik ben niet ondernemend wanneer het op “werk” aankomt. Maar wel ondernemend wanneer het op mijn kinderen aankomt. Ik volg hun ontwikkeling, probeer te genieten van de kleine dingen. Dan dus maar even niet schilderen, dan dus maar even niet al die andere “belangrijke” dingen. Maar wel KinderKunstWerkjes van een hoge orde.
Knutselwerkjes
Dit blog ben ik niet begonnen om hier alleen maar mijn eigen creatieve uitspattingen te plaatsen. Juist niet, zelfs. Het is ook niet zo dat mijn kinderen helemaal niet bezig zijn met knutselen of schilderen. Juist wel.
Hoog tijd dus, om weer eens wat van hun werk te delen 🙂
Ze zijn dit weekend heel veel buiten geweest, maar ter ontspanning hebben ze met heel veel plezier onderstaande knutsels gemaakt.
Eerst hebben ze met aquarelverf nat-in-nat een achtergrond geschilderd op therapeutenpapier. Daarna uit gewoon papier luchtballonnen en wolkjes geknipt en die 3-D op de achtergrond geplakt. Tot slot hebben ze op eigen initiatief zelf nog wat getekend en geplakt. Inmiddels zijn de knutsels alweer op weg naar een nieuwe eigenaar en ben ik bezig met plannetjes om de slaapkamerramen van de kinderen te versieren met lente-knutsels 🙂
Emotiestenen
Gisteren en vandaag ben ik lekker bezig geweest met schilderen en het uitwerken van de schetsen die ik afgelopen week heb gemaakt. Ons huis ziet er niet uit (want de kinderen zijn helemaal opgegaan in hun creatieve spel en betrekken daarbij alles wat los en vast zit), maar ik ben blij met de stappen die ik heb gezet. Eindelijk komt er eenheid in stijl en in thema. Eindelijk lukt het me om tot een geheel te komen.
Vandaag is ook mijn eerste setje emotie-stenen een feit geworden. Emotiestenen kunnen gebruikt worden ter ondersteuning van coachingsessies, bijvoorbeeld. Of op scholen om de kinderen houvast te geven.
*blij*
Energiestenen
Vandaag weer een heerlijk dagje geschilderd en een nieuw item aan de collectie toegevoegd. Wat een fantastisch werk om te mogen doen! Morgen komen spulletjes binnen om aan de slag te gaan met handlettering en dan komen er mooie, handgeschreven briefjes bij de kleine steentjes. Leuk als cadeautje voor iemand die je een ster vindt, die je lief vindt, of waarvan je vindt dat het een juweeltje is.
Beurtelings schoven ook de kinderen aan en het is mooi om te zien hoe snel hun kwaliteiten vooruit gaan. Ze leren steeds netter om te gaan met de materialen, kiezen bewuster kleuren, zijn steeds geconcentreerder bezig. Maar bovenal hebben ze heel veel plezier en dat is het allerbelangrijkste!
Dochterlief specialiseert zich in “energiestenen”, zoals ze het zelf noemt. Zoonlief volgt vooral zijn eigen interesses: auto’s, sterren, dieren, een paddestoel… 🙂
De verkoop gaat vaak zo vlug dat er niet eens tijd is om foto’s te maken en de stenen aan te bieden in het winkeltje. Maar we blijven ons best doen 😉
Thuiswerken in kleur
Het leuke van thuiswerken, met de kinderen er bij, is dat er steeds nieuwe dingen ontstaan met de spullen die rondslingeren. Het is heel organisch, levend en kleurrijk.
Ik bouw met het speelgoed van de jongste (ik ben verliefd op de kleuren, de vormen, het materiaal) en de middelste ziet dan mijn raamslinger van de zon en wil er ook een maken. Dat kan, want ik had mijn spullen toch niet opgeruimd. Het lege glas op tafel inspireert om een proefje te doen met water, olie, ranja en twee dopjes. En ach, er waren nog wat m&m’s over van het verjaardagsfeest, dus dat proefje kon er ook nog wel bij 🙂
Ik droom wel eens over een opgeruimd huis, een plek waar ik mijn spulletjes gemakkelijk kwijt kan en weer kan pakken. Maar in de praktijk slingert er altijd wel wat rond. Soms enigszins geordend, soms alles door elkaar. Zo ligt op dit moment de eettafel vol met pegdolls, vilt, stukjes papier, stenen, verf… en zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles wordt gebruikt en inspireert me. Zou ik een eigen atelier hebben, dan ben ik bang dat het alleen nog een grotere bende op gaat leveren. Chaos hoort nu eenmaal bij mij, bij ons als gezin.
Vanavond ga ik weer dromen over hoe ik in de vakantie ga zorgen dat alles netjes word (de zolder eindelijk weer aanpakken, de werkkamer reorganiseren), nu duik ik weer lekker tussen mijn wolletjes, viltjes en verfjes 🙂
Werkplek
Vandaag lekker bezig geweest met een nieuwe tekening.
Wat heerlijk om weer al mijn krijtjes ter beschikking te hebben en me te omringen met kleur en zachtheid. Ik werd er echt enorm blij van en ik mis het eigenlijk niet om een atelier te hebben. De eettafel is een fijne plek om te werken en de kinderen krijgen een duidelijk beeld van wat ik doe. Niet alleen het eindresultaat, maar ook het proces EN het opruimen 😉
De tekening is te koop voor € 25,-
Het is softpastel en gouache op gerecycled papier – 110gr/m2 – 24×32 cm
€ 25,- | Koningin der bloembollen – Sotpastel en goache op 100% gerecycled papier – 24 x 32 cm – 110 gr/m2
KinderKunstWerkjes 