Creatief in creativiteit

De kinderen zijn, net als ik, blij met het prachtige weer en dat het iedere dag weer een beetje langer licht is. Ze bruisen van de energie en de creativiteit, elk op een eigen manier.
Oudste zoonlief heeft bedacht dat hij een huis in de tuin wil maken. Hij is bezig met het graven van de fundering, heeft een wensenlijstje geschreven en hij heeft zelfs al een telefoontje gepleegd om hulp in te schakelen bij het aanleggen van een waterleiding 😉 Zuslief is ingeschakeld om mee te sparen voor alles wat er nodig is en soms wordt haar hulp ingeroepen bij het graven.
Eigenlijk wilde hij ook graag een toilet, maar toen ik een en ander had uitgelegd over vergunningen, heeft hij die toch maar van zijn lijstje gestreept. Net als de tv, die misschien toch wel wat duur bleek voor een buitenhut. Zoonlief wil namelijk ook graag sparen voor een spelcomputer, dus juiste afwegingen zijn wel op zijn plek.
Dochter is helemaal blij dat ze al een paar dagen op rij mag schilderen. Heel geconcentreerd kan ze met haar werkjes bezig zijn en het is mooi om te zien hoe ze materialen leert combineren. Stift, aquarelverf en krijt worden samengebracht  in haar nieuwste schilderij.
Ik pendel heen en weer tussen buiten en binnen, tussen graven en tekenen. Plus nog een beetje fitness met de dreumes. Die heeft ontdekt dat hij buiten heerlijk kan rennen en dan het liefst zo ver mogelijk bij mama vandaan.
Ja, hier lijkt de lente echt begonnen.

Met de tijd mee

Hoewel ik al vele jaren over smartphones beschik, sinds een half jaar over een tablet en ook wel een beetje de social media bijhou, zit ik niet helemaal bovenop alle trends. Voor mij geen twitter en snapchat, bijvoorbeeld. Daarvoor heb ik gewoonweg niet genoeg interessants te melden. Maar af en toe loop ik dan toch wel tegen het feit aan dat ik ouderwets begin te worden.
Vandaag heb ik echter iets nieuws uitgeprobeerd. Iemand vroeg of ik een rekening via “tikkie” kon sturen. Ik had er nog nooit van gehoord en had geen idee wat het was.
Inmiddels heb ik een account en is het dus mogelijk dat ik je na een bestelling een whatsapp-berichtje, een sms’je, QR-code of messenger-berichtje stuur met een betaallink. Uiteraard kan ik ook nog gewoon mijn gegevens doorgeven en/of een factuur sturen 😉

Schilderen met aquarel

Vandaag heb ik de oudste eerst volop de kans gegeven om zich te vervelen. Even rusten, even voelen wat er nodig is, voor hem weer allerlei mogelijkheden aan te reiken. Ik vind het belangrijk om soms even stil te staan en niet te blijven rennen. Er is zoveel mogelijk, we hebben zoveel in huis en ook een prachtige tuin om in te spelen, dus daar ligt het niet aan.
Uiteindelijk heb ik hem voorzichtig gevraagd of hij misschien een idee had van wat hij zou willen doen. Hij wilde iets creatiefs, maar kwam niet verder dan ideetjes waarvan hij wist dat het niet zou mogen. Tsja, ook al mag er veel, ik heb toch mijn grenzen.
Gisteren kwam zoonlief heel erg trots en enthousiast terug van schilderles en ik vroeg dan ook of hij daar vandaag misschien mee verder wilde. Dat wilde hij maar al te graag!
Dus heb ik de aquarelverf tevoorschijn gehaald, een vel therapeutenpapier en fijne penselen klaargelegd en hem de vrije hand gegeven. Hij mocht me laten zien wat hij geleerd had.
Daar heb ik vervolgens op ingehaakt en hem nog wat meer mogelijkheden laten zien. Wat gebeurt er, wanneer kun je beter stoppen, kun je nog iets combineren of toevoegen…
Het was fijn om samen zo bezig te zijn. In alle rust ontdekkend en verkennend.
Daar word ik blij van en zoonlief ook.

 

Portrettekening

Portrettekenen is iets wat ik al heel erg lang leuk vind, maar toch niet zo vaak doe. Ik vind het fijn om heel bewust te tekenen, schaduwen aan te brengen, het potlood over het papier te voelen gaan. Maar ik hou niet van het moment waarop ik me, iedere keer weer, bedenk “het is toch niet helemaal gelijkend.”
Ooit heb ik wel eens portretten in opdracht gemaakt, maar dat doe ik niet meer. Behalve dan nu voor mijn schoonouders een portret van onze jongste. Omdat ze ook al portretten hebben van de andere twee. Het heeft me ruim een half jaar gekost om er voor te gaan zitten en nu is het dan eindelijk gelukt.
Ook hier zie ik weer veel wat anders kan, wat niet klopt. Maar ik voel ook heel duidelijk: “nu is het moment om te stoppen.”
Hieronder de portretten van mijn kinderen, gezellig bij elkaar 🙂 (Het kleurverschil komt door de foto’s. De tekeningen zelf zijn alledrie op hetzelfde papier en met vergelijkbare potloden getekend).