Pepernoten bakken

Eindelijk was het dan zover: deze week hebben we echte, eetbare pepernoten gebakken!
We hebben er ruim de tijd voor genomen, want het moest tussen de activiteiten in onze overvolle agenda door. Gelukkig geldt voor pepernoten hetzelfde als voor erwtensoep: wachttijd verbetert de smaak!

Op aanbeveling van mensen uit de omgeving hebben we een pepernoten-bak-pakket gehaald bij de Dommelsche watermolen en daar heb ik zeker geen spijt van. Voor enkele euro’s hebben we een jaarvoorraad aan pepernoten kunnen bakken (of ja, dat moet nog gebeuren, want ik had op een gegeven moment geen zin meer in balletjes rollen).
Thijs heeft de ingrediënten verwerkt tot deeg en samen met zijn zusje tot pepernotenballetjes gerold. Ik werd wat ongeduldig en heb iets teveel amandelmelk toegevoegd, waardoor de eerste pepernoten meer leken op zachte pepernootkoekjes.
Dat mocht de pret echter niet drukken en de smaak was er niet minder om.
Voorlopig kan de trommel met snoepjes gesloten blijven en kunnen we ons te buiten gaan aan heerlijke pepernoten(koekjes)! 😀

Zeemeermin

Upcycle project nummer 3 is een feit!
(Het eerste was de knuffel voor Joep, toen een rokje van een oud shirt en nu deze…).

Maartje is gek op zeemeerminnen en ik vond het wel een uitdaging om zelf een popje te ontwerpen en te maken. Eerst van oude lapjes (stukje poppentricot dat ik nog had liggen en stukken van een oude broek van Maartje) om te testen. Ik heb wel wat meer mijn best gedaan dan bij de knuffel, maar gaandeweg kwam ik toch nog wel heel wat dingen tegen waar ik nog beter op kan letten. Gelukkig dat ik het helemaal niet erg vind om NOG een knuffel te maken 😉
De zeemeermin is erg scheef, een arm zit er verkeerd aan en ik had de naden zo kort geknipt dat open strijken bijna niet lukte (en op een gegeven moment had ik geen zin om het nog te proberen), MAAR… dat maakt het eigenlijk juist tot een authentiek kinderkunstwerkje, want volgens mij heb ik nog nooit in mijn leven iets echt recht gemaakt (dat lukt me zelfs niet met een liniaal, namelijk). Ook motiveerde het om de naaimachine wat meer aan de kant te schuiven en allerlei foutjes te verdoezelen met kraaltjes en gouddraad. Zo is er uiteindelijk een overduidelijk uniek handgemaakt zeemeerminnetje ontstaan, waar ik eigenlijk gewoon erg blij mee ben.
Ik heb echt enorm veel geleerd (met name het maken van het pruikje was een verademing ten opzichte van de methode die ik eerder eens heb gebruikt) en ik heb nu concrete vragen om te stellen bij de volgende naailes. Op naar upcycle project nummer 4 😉

Gebruikt:

• restje poppentricot
• kraaltjes van een ketting van de Wibra
• stukje lint van de Action
• ribstof, geknipt uit een oude broek
• klein stukje kant
• breiwol van Zeeman
• roze en bruin garen, gouddraad
• fiberfill

Seizoenstafel

Doordat er vorige week druk geklust is in huis (kijk, we hebben plinten!! EN een witte muur!! het moet niet gekker worden…) lag de seizoenstafel behoorlijk overhoop. Geen punt (nou, een klein beetje dan), want hij was toch aan een update toe. We hebben al een beetje vorst gehad en het schijnt ook al ergens in Nederland gesneeuwd te hebben, dus tijd om dat ook uit te beelden.
De herfstspullen mochten natuurlijk gewoon blijven, ze zijn alleen een beetje opgeschoven. (En weer even afgestoft). Daarnaast heb ik eindelijk het prikbord – al in mei gekocht – in gebruik. De vorige tekening heeft middels een heel leuk ruiltraject een nieuwe eigenaar gevonden, dus nu een nieuwe tekening met de poëtische titel “de eerste sneeuw van het jaar”. Het is niet helemaal geworden zoals ik wilde, dus waarschijnlijk komt er snel weer een andere tekening (iemand interesse in deze? 😉 )
Ik heb bij manlief een bestelling geplaatst voor een soort kast in deze hoek van de kamer, zodat de ambiance nog wat toe kan nemen, maar voor nu is dit het resultaat :

Pepernotenfabriek

Ieder jaar is het weer groot feest als de sint in het land is en de verkleedkleren worden dan ook gretig uit de kast gehaald. (Afgelopen jaar zelfs nog een keer met carnaval). Twee jaar geleden was Maartje voor het eerst hulppietje en sindsdien heeft ze veel bijgeleerd.
Zij is echter niet de enige. Ook haar moeder leert steeds nieuwe dingen en leeft zich meer en meer in.
Vandaag heb ik wat lege dozen op elkaar geplakt en ingepakt in sinterklaaspapier. Verder heb ik wat dopjes uit de doppenverzamelbak gehaald en maar weer eens de toiletrolletjes tevoorschijn getoverd. (Die dingen blijven maar terug komen op dit blog 😉 ). Toen was het wachten tot de schoolbel ging en de kinderen thuis zouden komen.
Maartje ging eerst nog bij een vriendinnetje spelen, maar Thijs nam in haar plaats een vriendinnetje mee naar huis. Vol enthousiasme stortten ze zich op het project en ik heb de hele middag geen kind aan ze gehad (of juist wel). Er werd druk overlegd, geplakt, geknipt, gekleurd, los gehaald, weer geplakt, getest en aangevuld. Zo veranderde de mogelijke pepernotenfabriek in een prachtige pepernotenwinkel. Met schoorsteen. Met dak. Met knopjes. Met glitters. Met ballon. Met kassa. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
En de kinderen ook, want ze stopten pas toen ze in bad moesten. Morgenochtend wordt er vast weer vlijtig aan verder gewerkt, want ik moest keer op keer bevestigen dat het winkeltje echt, echt, echt niet weg zou gaan, maar nog heeeeeeeeeel lang mag blijven.
Natuurlijk mag dat. En niet in het minst, omdat ik het zelf ook wel leuk vind om de pepernoten door de pepernotenbaan te laten rollen 😉

Sinterklaas

Sinterklaas is weer in het land en dat is natuurlijk reden genoeg om weer flink uit te pakken met de knutselspullen. Vorige week hebben we een begin gemaakt met pepernoten van brooddeeg (voor komende week staat de eetbare variant op de planning) en inmiddels is het keukentje versierd met een zelfgemaakte slinger. Ook hebben we bakjes gemaakt van vouwblaadjes om alle pepernoten en koekjes mooi in te presenteren.
De kinderen zijn druk bezig met nog meer koekjes en pepernoten (dit keer met verschillende kleuren brooddeeg) en ik ga zo maar eens op de bank met een kop heerlijk warme thee.
Wij vinden het helemaal niet erg dat het regent!

Koekjes bakken

Het is de hele week al een beetje druilerig weer en dat vraagt er gewoon om dat er iets gebakken gaat worden.
De kast ligt nog vol met koekjes en snoepjes (dat krijg je er van als je kinderen maar 1 keer per dag een koekje/snoepje mogen, maar je wel alle aanbiedingen bij houdt), dus dat werd hem niet. Pepernoten zou kunnen, maar daar wil ik toch liever mee wachten tot Sint echt gearriveerd is.

Bleef over: brooddeeg! Kon ik mooi mijn idee van cacaopoeder als kleurstof uitproberen 🙂

Zoonlief mocht zelf de ingrediënten in de kom doen en mengen en er vervolgens natuurlijk mee aan de slag.
Uiteindelijk zijn er toch nog koekjes en pepernoten gebakken, maar dan als speelgoed voor het keukentje 😀

Vanmorgen voor schooltijd werd er al druk “sinterklaas” gespeeld en ik ving plannen op om het keukentje om te toveren tot feestkeuken-van-de-sint met zelfgemaakte slingers en andere versieringen. De kinderen gaan zich de komende dagen in ieder geval zeker niet vervelen 😉

En ik heb alweer ideetjes voor hoe we de volgende keer nog mooiere koekjes kunnen maken (verschillende kleuren brooddeeg, versiersels die geverfd kunnen worden, etc.) Misschien iets voor de kerst?

De baksels zijn overigens afgelakt met mod podge. Dit om te zorgen dat ze geen vettigheid blijven afgeven, minder stinken, steviger zijn en langer mee gaan 🙂

Knuffel

Al een hele tijd zit ik op naailes, maar ik vind het lastig om me aan een echt project te wijden. Als ik het echt goed wil doen, moet het eigenlijk ook perfect. Maar perfect vind ik niet ontspannen (en no way dat ik dingen uit ga halen of opnieuw ga doen. En ja, ik weet dat ik de allermoeilijkste dingen het eerst wil doen en kunnen en dat dat niet realistisch is en…), dus doe ik maar gewoon wat. Geen project, gewoon iets door die naaimachine jassen.
Nou ben ik fan van duurzaamheid en upcyclen, dus een tijdje geleden heb ik lapjes geknipt uit oude tassen, broeken, shirts, etc. Ook ben ik fan van knuffels, dus wat beter dan een knuffel van oude lapjes?
Het perfecte project om wel te kunnen genieten van de naailes – lekker luisteren naar alle verhalen – en tegelijkertijd ook een beetje bezig zijn.
Hieronder het resultaat: een lapjesknuffel voor mijn jongste. Mooi van lelijkheid, als je het mij vraagt 😉
Het was leuk om te maken (ik heb zelfs een stukje met de hand gedaan!) en Joep vindt het nu al heerlijk om er mee te spelen 😀

Sint Maarten

De seizoenstafel was aan een update toe. Het is dan nog wel steeds herfst, maar de feestperiode doet ook zijn intrede en dat mag ook in de seizoenstafel zichtbaar worden.
Voordat Sinterklaas zijn plekje gaat krijgen, heb ik nog even een tekening gemaakt in de sfeer van Sint Maarten. Het is niet helemaal hoe ik het voor ogen had (waar komt die vrouw ineens vandaan, Sint Maarten is toch een man?!), maar ik ben ook niet geheel ontevreden. (Misschien is het moeder natuur die zich al hult in haar ijs-gewaad? Of….?)
Mochten mensen denken dat ik precies dat teken wat ik in mijn hoofd heb, dan kan ik die illusie nu dus wegnemen. Mijn tekeningen maken zich voor een groot deel zelf. Ik laat me leiden door het moment, door hoe ik me voel, door het weer, etc. En dan is er nog dat puntje van techniek. Hoeveel oefening ik ook al heb gehad, mijn hand heeft toch nog wel eens heel andere ideeën dan mijn hoofd 😉
Neemt niet weg dat ik blij ben met het resultaat en geniet van de kleuren.
Zodadelijk haal ik de kinderen van school. Eens zien wat zij er van vinden 🙂

Sinter Mertens veugelke,
haj en roej keugelke,
haj en greun stertje,
hoepsa sinter merten!

Tekeningen

Het is weer tekentijd. Zoon en dochter zijn druk in de weer met tekeningen en knutsels voor sinterklaas en ik heb eindelijk mijn doos met softpastels weer eens uit de kast gehaald. In het verleden heb ik veel met krijt gewerkt en ik heb er de afgelopen maanden ook vaak aan gedacht, maar nu heb ik het eindelijk weer ter hand genomen. Meteen weet ik weer waarom ik er vroeger zo graag mee werkte. De zachte kleuren, het werken met mijn handen (in plaats van penseel), het dromerige effect…
De directe aanleiding voor mijn tekeningen was het feit dat mijn dochter het moeilijk vind om de overgang van thuis naar school te maken. Thuis vindt ze het fijn, op school vindt ze het fijn, maar het moment van afscheid nemen blijft een lastig punt.
Nu bedacht ik mij dat Thijs in het begin een tekeningetje mee de klas in nam. Dit hielp hem om dicht bij zichzelf te blijven en zich niet te verliezen in de drukte van rondlopende kinderen en vertrekkende ouders. Het was een idee van hemzelf en iedere ochtend maakte ik met plezier een snelle schets. Meestal van zijn lievelingsknuffeltje en met zijn naam in sierlijke letters.
Misschien is het ook wel iets voor Maartje, dacht ik. Dus met veel plezier tekende ik een meisje met een kaarsje. Niet te ingewikkeld, wel sfeervol. Maar Maartje zou Maartje niet zijn als ze toch niet liever iets anders wilde. Een tekening van Woezel en Pip moest het worden. Het liefst een heel stripverhaal met veel tekst.
Dit riep ik snel een halt toe en ik heb gisteravond toen ze in bed lag een eenvoudige tekening van de hondjes gemaakt. Vanmorgen trok ze blij met haar tekeningetjes (die ik voor de volledigheid gelamineerd heb) naar school.
Jammer genoeg hielp het haar niet zoals het Thijs geholpen weest, dus we blijven nog even zoeken naar een oplossing.
Nu vertelde Thijs me gisteren dat zijn juf vandaag jarig is en aangezien ik alle spullen nog klaar had liggen, besloot ik een tekening te maken als cadeautje. Officieel viert ze haar verjaardag op school pas eind van het jaar met juffendag, maar een cadeautje kan nooit kwaad, toch? Ik heb in ieder geval met veel plezier weer een tekening gemaakt en ben erg blij dat ik het krijt weer tevoorschijn heb gehaald. Wie weet volgen er snel nog meer werkjes 🙂

Thijs heeft de stoomboot van Sinterklaas getekend. Hij heeft er twee dagen met opperste concentratie aan gewerkt en zelf de woorden gespeld en uitgeschreven. Wat mij betreft echt een super kinderkunstwerkje!

Tekening voor Maartje

Tekening voor de juf

Vorm

Al een tijdje ben ik bezig met een loopbaantraject, omdat ik voel dat ik vorm wil geven aan mijn talenten en mijn plekje in wil nemen in de wereld van “werkende” moeders.
Het is niet zo dat ik een deadline heb, of dat ik pas net begonnen ben. Eigelijk is het een flow waar ik mijn hele leven in zit, die nu in een stroomversnelling komt. Puzzelstukjes die ik altijd al bij me had, vallen op hun plek. Het plaatje wordt stukje bij beetje duidelijker, zeker naarmate er meer van de puzzel gelegd is.
De stap die ik nu wil gaan zetten, is het geven van workshops. Of ontmoetingsbijeenkomsten, eigenlijk. Graag zou ik ouders met hun kinderen uit willen nodigen om mij te komen ontmoeten. Hier thuis te komen en te beleven hoe ik om ga met mijn kinderen en hen ondersteun. Te beleven hoe leuk het kan zijn om samen een eenvoudig knutselwerkje te maken, een gesprek te voeren, of elkaar juist gewoon te laten zijn. Er moet niet altijd iets gepresteerd worden, er hoeft niet altijd een resultaat behaalt te worden. Juist rust en stilte om te zien wat er allemaal al vanzelf gebeurt. Welke ontdekkingen er gedaan worden, welke vragen naar boven komen. Daarin kan ik ondersteunen. Zodat er geen ongemakkelijke stiltes vallen, maar er juist een gevoel onstaat van gedragen worden. Geen vrije val, maar in vrijheid samen zijn.

Lees je deze tekst en denk je “wat een onzin” of iets wat die richting op gaat? Dan weet je dat het niets voor jou is 🙂
Lees je deze tekst en denk je iets als “goh, dat lijkt me wel wat” of “dat klinkt interessant, maar…” Vul dan gerust onderstaand contactformulier in

Naam(vereist)

Email(vereist)

Vraag/opmerking(vereist)

Verstuur

Δ

Ik hoor graag van je 🙂