Verjaardag

Feestjes zijn nooit echt zo mijn ding. Dan wil ik graag naar iedereen luisteren, maar kom ik oren tekort. Ik wil voor iedereen zorgen, maar kom handen en benen tekort. Zorgen maak ik me of ik wel genoeg te eten en te drinken in de aanbieding heb, of iedereen het wel naar zijn zin heeft.
Wat ik wel erg leuk aan onze verjaardagen vind, is het maken van taart. De traditie van ieder jaar “arretjescake” en – sinds de komst van de kinderen – slagroomtaart. Fijn om mensen iets aan te kunnen bieden dat ik zelf gemaakt heb. Iets waar ik tijd en liefde in heb gestopt en dat ik vanuit mezelf aan kan bieden. En vaak volgende de andere fijne momenten dan vanzelf en blijken veel zorgen voor niets. Het was een fijn feest vandaag, in onze fijne tuin. De kinderen hebben heerlijk gespeeld, de volwassenen met elkaar gekletst en het eten… daar hebben we de komende dagen ook nog plezier van 😉

Verjaardagsstenen in opdracht

Pas geleden kreeg ik het verzoek om een setje vertelstenen te maken rondom het thema verjaardag/feest. Een erg leuke opdracht, waar ik met veel plezier aan heb gewerkt. Het was echt fijn om dit te mogen doen.
Morgen gaan ze op reis naar de nieuwe eigenaar 🙂

Energiestenen

Vandaag weer een heerlijk dagje geschilderd en een nieuw item aan de collectie toegevoegd. Wat een fantastisch werk om te mogen doen! Morgen komen spulletjes binnen om aan de slag te gaan met handlettering en dan komen er mooie, handgeschreven briefjes bij de kleine steentjes. Leuk als cadeautje voor iemand die je een ster vindt, die je lief vindt, of waarvan je vindt dat het een juweeltje is.

Beurtelings schoven ook de kinderen aan en het is mooi om te zien hoe snel hun kwaliteiten vooruit gaan. Ze leren steeds netter om te gaan met de materialen, kiezen bewuster kleuren, zijn steeds geconcentreerder bezig.  Maar bovenal hebben ze heel veel plezier en dat is het allerbelangrijkste!
Dochterlief specialiseert zich in “energiestenen”, zoals ze het zelf noemt. Zoonlief volgt vooral zijn eigen interesses: auto’s, sterren, dieren, een paddestoel… 🙂
De verkoop gaat vaak zo vlug dat er niet eens tijd is om foto’s te maken en de stenen aan te bieden in het winkeltje. Maar we blijven ons best doen 😉

 

Online

Het winkeltje is zowaar online!
Zoonlief gaat stap voor stap leren hoe hij productfoto’s kan maken, wat realistische prijzen zijn, hoe hij passende teksten kan schrijven, hoe je dingen op de post doet, etc.
Hij mag nog even het idee los gaan laten dat hij rijk gaat worden van zijn winkel, maar dat komt goed. (Wie zal het zeggen, misschien is dit wel het prille begin van een multinational 😉 ).
Het zal een proces worden van vallen en opstaan, maar hopelijk vooral van veel plezier!
Vanavond zijn gezamelijk de eerste productfoto’s gemaakt en heeft zoonlief zelf nagedacht over de profielfoto, zijn kleding daarvoor en hoe en waar hij op de foto wilde.
Ben je nieuwsgierig? Je kunt het winkeltje vinden op: Trapjes

Moestuin

Project moestuin is van start.
Eigenlijk wilde ik zo’n mooie houten bak met vakjes, maar ik vond ze toch wel erg aan de prijs voor een experiment. Ik begin mezelf te kennen en bij sommige dingen slaat de verveling iets te snel toe om de investering waard te zijn.
Als alternatief heb ik dus een rolletje touw gekocht en zelf iets in elkaar geknutseld.

Ik vind het er best organisch en gezellig uit zien 🙂 Al komt het op de foto niet helemaal tot zijn recht door de belichting.
Met een beetje geluk – of eigenlijk doorzettingsvermogen – gaat het project dit jaar wat beter lopen dan vorig jaar. Toen schoffelde ik de courgetteplanten omver, woekerden de tomatenplantjes in de voortuin en waren de peentjes zo krom dat ze niet te eten waren. (Ze werden tot snackjes voor de cavia’s).
Belangrijkste is echter dat we er plezier in gaan hebben. Zelfvoorzienend hoeven we niet te worden. (Gaat ook niet lukken met 1m2).
Wat sowieso goed gaat, zijn de bloemen en struiken in de tuin. Ieder jaar is het weer genieten van wat er allemaal groeit en bloeit. Ieder seizoen bloeit er iets, maar vooral in de lente is het mooi om te zien wat er allemaal tevoorschijn komt.

Moeder aarde

Na maandenlang om de kist met krijtjes heen gestofzuigd te hebben (ik ben nogal een luie huishoudster), vond ik het tijd om ook echt weer eens wat met de krijtjes te gaan doen. Ergens was er namelijk een stemmetje dat me vertelde dat ik van de kinderen verlang dat ze opruimen waar ze niet mee spelen en dat stemmetje werd steeds irritanter… dus tsja…
Ook wilde ik al weken de seizoenstafel aanpakken, maar bleef ik steken in een winters rommeltje. Het wilde allemaal niet echt van de grond komen.
Maar gisteren lukte het dan eindelijk wel om tijd en energie vrij te maken voor een tekening. Met veel plezier heb ik een eigen versie van “moeder aarde” gemaakt. Die tekening plaatste ik in een facebook-groep en daar kreeg ik zoveel positieve reacties, dat ik vandaag nog een versie heb gemaakt.

€ 15,- | Moeder Aarde : Softpastel op papier – A4 – 90 gr/m2

€ 15,- | Moeder Aarde : Softpastel op papier – A4 – 90 gr/m2

Het stroomt en het voelt heerlijk. Waarschijnlijk volgen er dus nog snel meer tekeningen 😀

Schilderij

Als kind tekende en schilderde ik al heel graag. Toch kwam er op een gegeven moment een aarzeling, een worsteling. Tijdens het tekenen en schilderen voelde ik me fijn, was ik blij. Maar als het werk eenmaal af was, dan kwam de nare bijsmaak. Het was nooit goed genoeg. Altijd kon er iets anders, iets beter, was het niet wat ik er van verwachtte.
Enerzijds hielp dit gevoel me om beter te worden, te blijven zoeken naar nieuwe technieken, de uitdaging aan te blijven gaan. Anderzijds zorgde het voor vermoeidheid. Waar was het plezier?
Dus na iedere tekening of schilderij hield ik er weer even mee op. Moest ik bijtanken. Even iets anders.
De laatste tijd voel ik dat ik het anders wil. Dat ik blij wil zijn met wat er uit mijn handen komt, ook al is er nog verbetering mogelijk. Dat ik het plezier van het maken ook wil ervaren als het schilderij af is.
Het is niet zo dat dingen niet meer anders of beter mogen, maar het schilderij is gewoon zoals het is. En de volgende keer is gewoon de volgende keer. Zien wat er goed gaat. Stil staan bij wat fijn en mooi is.
Zo komt het dat ik blij bent met het schilderij dat ik de afgelopen weken heb gemaakt. Dat ik de warmte kan voelen en de intentie die er in zit. Het schilderij is een cadeau voor mijn verloskundige. Een vrouw die veel meer heeft gedaan dan ze zou hoeven doen. Die er voor mij en mijn kinderen was, die klaar stond wanneer ik haar nodig had. Ook toen het duidelijk was dat ik een keizersnede zou krijgen en ook toen Joep al lang geboren was, maar ik met enorme buikpijn in bed lag. Op zaterdagavond…
Ik weet niet of het schilderij haar smaak is. Wat ik wel weet, is dat ik er veel liefde in heb gestopt. Dat het uit mijn hart komt. En dat… dat is waar het voor mij nu om draait.